Yasamin kiyisinda dolasarak geciriyoruz hayatlarimizi. Hayat pek cogumuz icin saydigimiz dakikalardan, gunlere kosan saatlerden, bizden kosarak uzaklasan aylardan ibaret. Anlari es geciyoruz yillarin hesabini yapmaya calisirken. Durup beklemiyoruz ki o kadim hikayedeki gibi ruhlarimiz bizi yakalayabilsin.Biz cocugumuzun artik aramiza katilmasina karar verdigimiz anda coktan basarmistik yavaslamayi. Bir yildir uzerine dusunmus, hayatimizi ona hazir hale getirmis ve sonra ona "hazir oldugunda gelebilirsin artik" demistik.
Aramiza katilmaya karar vereli 7 ay oldu. 7aydir kalbini duyuyor, minik kipirtilarini hissediyoruz. Anin tadini doyasiya cikariyoruz. Ve iste bu anlarda daha rahat gorebiliyorum artik ne cok kosmusum ben hayatim boyunca. Ne cok calismis, cabalamis, yorulmus, yipranmisim. Kosusturmacalarda kac kez ruhumu unutup gitmisim bir yerlerde kim bilir!
Hamile kaldigi an yeni bir telas, yeni bir kosturmaca giriyor cogu kadinin hayatina ve ben buna uzuluyorum. Onu alayim, bunu vereyim, oraya gideyim, bunu da bulayim, suna da bakayim... Halbuki nasil da degerli anlar kayip gidiyor o hengamenin icinde avuclardan. Annelik basli basina bir 'hayattan' kayiba donusuyor zamanla iste bu yuzden. 'Ben sana sacimi supurge ettim' 'ben sana yillarimi verdim'ler iste boyle anlarin birikimi ve annelerin kendine donuk hayal kirikligi hep.
Daha hamileyken bebegiyle ani paylasmak yerine, bir alma verme yapma etme yetistirme telasina dusuyor anne ve iste kopmalar burada basliyor. Her eksik alinir, her sey bulunur gerektigi zaman da, sizin kacirdiginiz anlari kimse bir daha yerine koyamaz.
Sonra cocuklar buyurken surekli bir sonraki anı hazirlamaya, sonraki aylara yillara hazirlanmaya almaya vermeye yetismeye calisirken yavas yavas kacirdigi paylastigi anlar cogaliyor annenin. Elbet herkes iyi niyetle yapiyor bunu ama hem kendinden hem cocugundan caliyor pek cogumuz farkinda olmadan.
Biraz tembellik edelim mi anneler? Bazen sadece bu ana yetecek kadar calisip; kalanimizi cocuklarimizla, sevdiklerimizle paylasalim mi? Kendimize bir dilim sunalim mi kendi hayatimizdan hemen simdi? Hemen simdi kosturmacalari birakip, bir derin nefes alip yavaslayalim, biraz anı yasayalim mi?
Isigin gucu ve sevginin sicagiyla,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder