İlk önce doğa geliyor aklıma ve dolayısıyla kendi doğam... Öncelikle kendi iç sesime olan minnetimle başlıyorum bugünü hissetmeye. İyi ki yıllardır hiç kısılmadı sesi kalbimin, teşekkür ederim sevgili ruhum senin de günün kutlu olsun.
Sonra bastığım toprak, dokunduğum yaprak, kokladığım çiçek, içimi coşturan o minik tohumun fedakar çenekleri ne çok öğrendim hepinizden! Şükran...
Sonra pamuk prensesim, güzel kızım ve nezdinde hayatıma bir bakışla bile sokulmuş tüümm ıslak burunlar, ya olmasaydınız siz? Varlığınıza teşekkürler.
Ve önce sevgilim sonra da "gönüllü" veya "görevli" bir şeyler öğreten, bilgiyi paylaşan tüüm insanlar hem yapılması hem yapılmaması gereken ne çok şey öğretirsiniz hepiniz çoğu kere farkına bile varmadan. Sizlerin de varlığınıza şükran.
Sevgiyle kucaklayarak GÜNÜMÜZÜ KUTLARIM
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder